kara

İHTİYARLAR KOROSU Yol kapalı, yol uzun, tanyeri karanlık, Yürür Atatürk elinde ışık... Geceler mi çöktü? Karalar mı bastı? Çatılar mı göçtü? Damlar mı yıkık? Yetişir Atatürk imdâda o zaman, Atatürk başta o zaman İşte Atatürk o zaman büyük. ANALAR KOROSU Hey çelik göğüslü...

Yok gayri bizlere uyku dünek vay Kime bel bağlayak kime dönek vay Vay amansız ecel alçak felek vay Türklük yüreğini dağlasın gayrı Cihan da bizimle ağyasın gayrı Ağla gözüm ağla yaşlar dil olsun Kurumuş dereler baştan sel olsun Çiçek kara açsın çayır kül olsun Türklük yüreğini...

Bir yazarın kendi isteğine göre seçtiği herhangi bir konuda kesin yargılara varmadan, kişisel düşüncelerini kendi kendisiyle konuşuyormuş havası taşıyan bir üslupla kaleme aldığı yazılara “deneme” denir. Deneme, yazarın gözlemlediği ya da yaşadığı olay, olgu, durum ve izlediği varlıklarla ya...

böylesine severken seni Seni böylesine severken yokluğunu düşünmek kahrediyordu beni. Aramzıdaki mesafe umrumda değildi. Uzakte da olsan sen her zaman benimleydin. Yemekyerken, müzik dinlerken, yatağıma uzandığımda yanımdaydı hayalin. Artık senden başka bir şey düşünemez olmuştum...

Gece yalnız gece, bense bir tesadüf bile değilim, burada, açık unutulmuş bir lambayım sadece : sabah bir olsa, gitsem yurdum olan güne, yalnız bile değilim, gecenin antolojisinde fazladan bir lambayım sadece : gece apaçık gece, sır da onda kuyu da, bense günden kalma birkaç yersiz kelimeye...

Bin yıldan uzun bir gecenin bestesidir bu; Bin yıl sürecek zannedilen kar sesidir bu. Bir kuytu manastırda duâlar gibi gamlı, Yüzlerce ağızdan koro hâlinde devamlı, Bir erganun âhengi yayılmakta derinden… Duydumsa da zevk almadım İslâv kederinden. Zihnim bu şehirden, bu devirden çok...

Dün bir şal gibi dolandı boynuma Bozkır ortasında renkler kuşağı Ne kadar değiştim Tanrım ne kadar, Başlıyor yankıları kalbimde Eski kara sevdalı günlerimin. Kestim ümidimi kitaplardan Ve senden ey koca deniz... Lâkin sesin geliyor derinlerden Hırçın veya yorgun. Dün bir mezarlıktan geçtim...