ata

Bir tünelden çıkmış tren gibiyim, Sağım solum, baktım, günlük güneşlik... Ben bende değilken ben ben gibiyim, Doldu içimdeki ölümcül boşluk Sayende... Topların yankısı bir uçtan uca; Yağız erler yürür, yüceden yüce; Şakıyan kılıçlar şavk verir gece; Düzlere dönüşmüş kapkara...

Bitmez yasımız, içte kapanmaz yaramız tez, İnsanlar ölür, bir koca tarih olan ölmez! Solmaz o beniz, yok, o bakışlar yine mavi, Lâyık onu tutsak biz ilahlarla müsavi. Göğsünde bu yurdun tütedurdukça ocaklar Eksilmeyecektir ona kan ağlayacaklar. Batmaz o güneş, yurdu aşıp tarihe...

Ah işte duyuyorum mesut günler içinden, Sana "sevimli yüzün asla solmasın" diyen, Bütün adınla dolu o coşkun şarkıları... - Sen öldüğün için mi şimdi bayraklar yarı? Görüyorum ilk defa seni gördüğüm günü; Altından, alkışlarla geçiyorsun bir takın. O gün bana gelmiştin babamdan...

Söylüyor birer güneş yakarak bağrımızda, Bir tarihi yolundan çevirecek sözleri. Yirmi milyon bakışla ışıldıyor gözleri, Toplayıp bir milletin bütün ümitlerini. Bir kan gibi gezerek yurdun damarlarını Bu ses bir yürek gibi her göğüste atıyor. Bu ses yurdu sevgiden bir kolla...

1- ATATÜRK'E Yine harmanımız rüzgâr bekliyor; Es yine es yine, samanı savur. Çak yine, çak yine, Masmavi Şimşek! Bu kutsal çorağın özlemi yağmur. İn yine, in yine, Sarı Yıldırım! Ayrıklı tarlayı aydınlat, kavur. Bugün de gecede sayıklayan var, Bugün de yobazca adımız gâvur...

- Ankara'nın 18. Atatürk gününde - On sekiz yıl... ne zorlu, ne emsalsiz, ne çetin... Fert halinde bir timsal azmiyle bir milletin: Işık saçlı, gök yüzlü, Tanrı sözlü bir timsal: Sivas'tan Ankara'ya geldi Mustafa Kemal. O gün Türk milletinin şahlanan hıncıydı o. O gün mazlum...

Sarı yapraklarını döküyordu ağaçlar O gün bir garip güneş doğuyordu; Sonra birden duruverdi zaman Kulak kesildi ağaçlar, taşlar Seyhan nehrine baktım İçin için ağlıyordu. Bir korkulu rüzgâr esiyordu Karanlık sarmıştı dört bir yanı Susuyordu insanlar, susuyordu Taş-köprü...

Yıl, 1919, Mayısın on dokuzu. Kızaran ufuklardan kaldırıyor başını Yeryüzüne can veren Cana heyecan veren Al yüzlü oğan güneş! Takanın burnu nasıl Karadeniz'i yırtar; Siz de bir anda öyle yırtınız uykunuzu, Uyanın Samsunlular! Kurutacak gözlerde umutsuzluk yaşını Al yüzlü...

Bu halkın başında bir kahraman var, Şan onundur ama millete yarar. Haklıdır bu şandan korksa düşmanlar Dostlardan da varmış tiksinen, niçin? Arttıkça bu dâhi Türk'ün şöhreti Dağılan milletin arttı vahdeti Sulhta da faydalı böyle kuvveti Yıpratmak daha harp bitmeden niçin...

Çoğalır ağaran günle birlik Bu senin gücün ölümden öte Toprağı deviren traktörde Mutlu gürültülerinden makinelerin Çoğalır ağaran günle birlik Bu senin gücün ateşte Ocakları kaynatan yeniden Silâhların şavkıyan çeliğinde. Gider inanmışlığımız daha yıllara Nice...

Tükenir elbet Gökte yıldız denizde kum tükenir Bu vatan bu topraklar cömert Kutsal bir ateşim ki ben sönmez İnanın Mustafa Kemal'ler tükenmez. Ben de etten kemiktendim elbet Ben de bir gün göçecektim elbet İki Mustafa Kemal'im var iyi bilin Ben işte o ikincisi sonsuzlukta...

Mustafa Kemal derlerdi, Sonradan duydum adını, Beni yumuşak parmaklarile okşar, Eğilip bakardı ışıklı gözlerile. Ona ben gösterirdim zamanını; Güneş ışığında, ay ışığında, Yıldız ışığında, mermilerin ışığında. Senelerce dolaştık beraber, Çöllerde, dağlarda, salonlarda...

Askerler geceyi beklediler, Bozkır gecesini!... Sıcak toprak üstünden Bir buğu yükseliyordu. Yıldızlara baktı Hasan Çavuş, Dedi: "Emme de parlak bu gece" Bir sigara yaktı. Mangasından tekmil getirdi Memiş Onbaşı: Aydınlı İsmail'in bacağında sızı varmış, Tireli Hüseyin...

Yediyordu Elif kağnısını, Kara geceden geceden. Sankim elif elif uzuyordu, inceliyordu, Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar, İnliyordu dağın ardı, yasla, Her bir heceden heceden. Mustafa Kemal'in kağnısı derdi, kağnısına Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı. Çabuk giderdi, çok...

Bir güvercin uçurdular İstanbul'dan Anadolu'ya, Mustafa Kemal'in ellerinden hız alırdı. Kınalı topuklarıyla lâcivert semalara Büyük rüzgârla yükselir, alçalırdı. Mustafa Kemal'in ellerinden hız alırdı. Ateşli bahçelerde ötüşen kuşlar vardı, Güvercin barış türküleri söylerdi her...

Daha da parlamıştı güzelleşmişti al at Mustafa Kemal'in bindiği günden beri. Sanki bilinmez bir rüzgârla dolmuştu Göğe göğe kalkıyordu alevden başıyla Uçar ayaklariyle oyuyordu yeri. Kimseyi bindirmiyordu üstüne artık Bindirmez ya, Mustafa Kemal'in atı o. Bunca at arasında...

Mustafa Kemal'i düşünüyorum; Yeleleri alevden al bir ata binmiş Aşıyor yüce dağları, engin denizleri. Altın saçları dalgalanıyor rüzgârda, Işıl ışıl yanıyor mavi gözleri, Mustafa Kemal'i düşünüyorum; Yanmış, yıkılmış savaş meydanlarında Destanlar yaratıyor cihanın görmediği...

-Bir Nine Söyledi- Anlatması güçtür oğul, O ilk gençlik dünyamızın Masal kahramanıydı. O her genç kızın Düşlerindeki altın saçlı yiğit, Biliyorduk O'nun bastığı kara toprakta Otlar yeşerecekti. Anlatması güçtür oğul, Bir kara duman sarmıştı yurdumuzu; Dört koldan hain...

Köylülerin oturduğu bir kahvede Söz edilirken güz ekiminden birdenbire Şavk vurması gözlere ulusal imeceden Doğrulup kalması bir ulusun, öyle bir hava. Aşka benzer, şevke benzer, Ferhad'ın dağ delmesi Künk döşemesi, su çekmesi Amasya'ya Mustafa Kemal'in kağnıları taş taşırken...

Gölgen bir nur işledi güneşe vardığı gün; Seni gördük sesimiz Hak'ka yalvardığı gün, Seni gördük bir mazi dağları sardı ses ses, Bir Akdeniz dalgası buldu içinde herkes... Sana çıkar bu yurdun ararsak son yolu da, Kutlu bir Tanrı oldun güzel Anadolu'da. O kadar eskisin ki şimdi...