ATATÜRKS CHİLDHOOD
Mustafa went to his uncle's farm with his mother and sister.
His uncle greeted them very warmly, when they arrived at the farm in the evening. After some chat about their health and compliments, they had dinner. After the dinner, the chat continued nearly one hour more and then they went to bed.
Next morning, in the early hours, his uncle took Mustafa around the farm and showed him every part of it. They went to bean field in the afternoon. When they arrived by the field, his uncle pointed to the crows, which were eating the seeds in the field with his finger and said: Look Mustafa, do you see those crows? They are our enemy number one. I work and strive; they come and eat the seeds. How nice! Those damned crows are no good for anybody. They only do harm and loss. Besides they descend on the head and shoulders of that scarecrow and are not ashamed to crow like "cro cro " The scarecrow is just a name. Look at this. Four or five crows have descended on it, they have eaten the seeds; they are full and sunbathing. He said: 'Come on Mustafa, let's drive them away."
The crows flew away when they saw Mustafa and his uncle coming. Later when they were sitting under a tree taking a rest, Mustafa asked to his uncle: "Dear uncle, is this field always like that? . I mean, do the crows eat the seeds, when there is no one working and watching the field?
His uncle answered:
They do my dear Mustafa, yes they do. They shouldn't see a field with no one in it. Ten twenty of them come together and attack the field. If you don't watch, they don't even leave one seed in the earth in a few weeks. Mustafa needed to summarize: Ok uncle, then, you have to watch every day in order not to allow the crows to eat up the seeds.
Yes, Mustafa exactly. While there is a lot of work to do on the farm, I come here to drive the crows away. What else can I do? This bean field is very important. When the beans ripen, we both eat them and take them to the bazaar to sell; I make good money by selling them.
This means watching here hinders your work greatly, dear uncle. Then, let me wait here from tomorrow on with my sister Makbule. Then you can be busy with the other work of the farm. I want you to know that I won't let the crows eat even one seed in your field.
Long live Mustafa, you smart boy! I had not thought of this before. You have easily remedied this big issue, which I have thought of many times, but could not find a solution. Let's stay here until the evening today. You will learn how to guard a field. It is not really hard, dear. Be somewhat careful and watch the crows. I will tell your mother in the evening, when we go back to the farm. We have to persuade her, too.
Next morning, Mustafa has put the flans his aunt had cooked, in a bag and came to his uncle's bean field with his sister Makbule. As soon as they came, they began to drive out the crows, which were descending on the field. Both were very tired near the lunchtime. The reason was: First, the field was quite large. Whenever the crows came to eat the seeds on one side of the field, Mustafa and Makbule ran and drove them out. The same crows were taking off and descending on the other side of the field. They were tired of running from one side of the field to another. When other crows came, the situation became much more unbearable. At lunchtime, when they were sitting and eating the flans his aunt had cooked, Mustafa told Makbule that he had found a way to solve the issue completely and added:
Makbule, did you notice how the crows are tricking us? They understood that we are novices as soon as we came to this field. The method I want to implement is quite simple. Let's suppose that we draw a line through the hut in the middle of the field, which divides the field into two by its width. This line would divide the field into two equal parts. The upper part is somewhat inclined, I should take this part. The lower part is very flat, you should take this part. Each of us will be responsible for driving out the crows in our own parts. If you try to stay somewhere near the middle of your part, you will see that your fatigue will be half of that of the morning. Now, do you have any questions?
What can I say brother? You have told me exactly what we have to do. Here, my duty is to do what you have told me, completely.
Bravo, Makbule. It is an honor for me to work with an assistant like you, who follows my advice and has strong comprehension. This success will not only belong to me but both of us. Now, let's hurry up, eat our flans and start working. Look at the crows, how they have come together when they have seen nobody around. Although they are doing nothing more than flying over the field, but I am sure they will begin to descend on the field one by one if we don't hurry. I have promised my uncle that I wouldn't let the crows eat even one single seed from the field.
The method Mustafa invented was successful. In the evening, when the crows returned to their places of sleep, they were hungry and tired. After dinner at the farm, when Makbule told about what happened that day and how the crows left in a sad and miserable situation, the ones in the room could not help laughing out loud. His mother Zübeyde Hanım said "My Mustafa is very smart." and kissed her blond and blue eyed son on the forehead. Meanwhile Mustafa kept his solemn demeanor, but he was smiling just a little bit.
ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUĞU
Mustafa, annesi ve kız kardeşi ile birlikte dayısının çiftliğine gitti. Akşamüstü çiftliğe vardıklarında dayısı onları çok candan bir şekilde karşıladı. Hal-hatır sormalardan, iltifatlardan sonra akşam yemeği yendi. Yemekten sonra bir saat kadar daha sohbet edildi ve ardından geceyi geçirmek üzere odalarına çekildiler.
Ertesi sabah sabahın erken saatlerinde dayısı Mustafaya çiftliğin her tarafını gezdirip gösterdi. Öğle vaktine doğru bakla tarlasına gittiler. Tarlanın kenarına geldiklerinde dayısı parmağı ile tarlasındaki tohumları yemekte olan kargaları işaret ederek: Bak Mustafa, şu kargaları görüyor musun? İşte bunlar bizim baş düşmanımız. Ben uğraşayım, çalışayım, onlar gelsinler tohumları yesin bitirsinler. Oh ne ala, ne ala! Kimseye faydası olmaz şu karga murdarının. Yaptıkları anca zarar, ziyan. Bir de şu korkuluğun omuzlarına, kafasına konarlar gak gak diye öterler yüzlü yüzlü. Korkuluğun sadece adı korkuluk. Şu hale bak. Dört beş karga omuzlarına konmuş, yemişler tohumları, doymuşlar, güneşleniyorlar. Gel Mustafa, kovalım şunları diye söylendi.
Mustafa ile dayısının geldiklerini gören kargalar uçup gittiler. Daha sonra dinlenmek için bir ağacın altına otururlarken Mustafa, dayısına: Dayıcığım, bu tarla hep böyle midir? dedi. Yani içinde çalışan, bekleyen olmadığı zamanlar kargalar tohumları yerler mi?
Dayısı:
Yerler Mustafam yerler. Bunlar sahipsiz bir tarla görmesinler. Onu, yirmisi toplanır gelir. Böyle gündüzleri tarlada beklemezsen birkaç haftaya kalmaz toprakta bir tek tane bırakmazlar dedi. Bunun üzerine Mustafa konuyu toparlama ihtiyacı hissetti: Peki dayıcığım, o zaman kargalar tohumları yiyip bitirmesinler diye sabahtan akşama kadar bekçilik yapmak zorunda kalıyorsunuz.
Aynen dediğin gibi oluyor Mustafa. Çiftlikte yapılacak bir sürü iş varken, ben buraya gelip karga peşinde koşuyorum. Ne yaparsın ki, bu bakla tarlası çok önemli. Baklalar olgulaşınca hem kendimize yemeklik oluyor, hem de arabaya yükleyip pazarda satıyorum; iyi de para ediyor.
Demek ki burada bekçilik yapmak işleriniz için büyük engel teşkil ediyor, sevgili dayıcığım. O halde izin verirseniz yarından tezi yok kardeşim Makbule ile gelip burada bekleriz. Siz de çiftlikteki işleri yoluna koyarsınız. Kargaların tarlanızdan bir tek tohum yemelerine izin vermeyeceğimi bilmenizi isterim.
Hay, sen aklınla bin yaşa, Mustafa! Bak bu hiç aklıma gelmemişti. Daha önce defalarca düşünüp de içinden çıkamadığım bu büyük sorunu kolayca çözüverdin. Bugün akşama kadar burada kalırız. Tarla bekçiliği nasıl yapılır iyice öğrenirsin. Zaten zor bir tarafı yok canım. Biraz dikkatli olup kargaları kollaman yeterli. Akşama çiftliğe dönünce annene ben söylerim. Onun da rızasını almak lazım.
Ertesi sabah erkenden yengesinin hazırladığı börekleri bir torbaya koyan Mustafa kız kardeşi Makbule ile birlikte dayısının bakla tarlasına geldi. Gelir gelmez de, tarlaya inen kargaları kovalamaya başladılar. Öğle vaktine doğru ikisi de çok yorulmuştu. Bunun sebebi: Bir defa tarla oldukça büyüktü. Bir tarafa üç beş karga tohumları yemek için gelseler Mustafa ile Makbule hemen koşuyorlar kargaları kovalıyorlardı. Aynı kargalar uçuyorlar, tarlanın öteki tarafına iniyorlardı. Tarlanın bir başından bir başına koşup durmak onları yormuştu. İşin içine başka kargalar da karışınca durum iyice çekilmez hal almıştı. Öğle vakti bir köşede oturup yengesinin hazırladığı börekleri yerlerken Mustafa Makbuleye sorunu kökünden halledecek bir yöntem bulduğunu söyledi ve şunları ekledi: Makbule, kargaların bize oynadığı oyunun bilmem farkında mısın? Biz bu tarlaya gelir gelmez acemi olduğumuzu anladılar. Uygulamak istediğim yöntem oldukça basit. Tarlanın ortasında bulunan kulübenin içinden tarlayı enlemesine bölen bir çizgi çektiğimizi farz edelim. Bu çizgi tarlayı iki eşit parçaya böler. Yukarı tarafta kalan parça biraz meyilli, burası benim olsun. Aşağı tarafta kalan parça dümdüz, burası da senin olsun. Herkes kendi bölgesindeki kargaların kovalanmasından sorumlu olacak. Eğer kendi bölgenin ortalarına yakın bir yerde durmaya özen gösterirsen sabahki yorgunluğunun iki kat azaldığını fark edeceksin. Şimdi konuyla ilgili bana sormak istediğin bir şey var mı?
Ne diyebilirim ki Mustafa Abi. Sen yapmamız gerekeni tam olarak anlattın. Burada bana düşen görev anlattıklarını eksiksiz olarak uygulamamdır.
Aferin sana Makbule. Senin gibi söz dinleyen, kavrayışı kuvvetli bir yardımcı ile çalışmak benim için şereftir. Bu başarı sadece benim değil, ikimizin başarısı olacaktır. Şimdi biraz acele edelim, böreklerimizi yiyelim de işe başlayalım. Bak kargalara, meydanı boş bulunca nasıl da çoğalıverdiler. Belki şu an için tarlanın üstünde uçmaktan başka bir şey yaptıkları yok ama eğer acele etmezsek birer ikişer tarlaya inmeye başlayacaklarına eminim. Dayıma, kargaların tarlanızdan bir tek tohum yemelerine izin vermeyeceğim, diyerek söz vermiştim.
Mustafanın kendi buluşu olan yöntem başarılı oldu. Akşamüstü hava kararmaya başladığında kargalar geceyi geçirmek için konaklama yerlerine giderlerken aç ve yorgundular. Çiftlikte yenen akşam yemeğinden sonra Makbule, o gün olanları ve kargaların üzgün ve perişan bir şekilde gidişlerini anlatırken, odada bulunanlar kahkahalarla gülmekten kendilerini alamıyorlardı. Annesi Zübeyde Hanım, Benim Mustafam çok akıllıdır diyerek sarı saçlı, mavi gözlü oğlunu gururla alnından öperken, Mustafa vakur halini hiç bozmadan duruyor, sadece gülümsemekle yetiniyordu.
ATATÜRKS CHILDHOOD -2
Mustafas sister, Makbule, was ill so that she stayed at home that day. For this reason Mustafa was going to take care of the broad bean field alone. It was not so difficult to run after crow. When he first started going to broad bean field to chase after them, the crows understood how clever he was and how difficult it was to overcome with the technique he used.
They did their best but could not succeed in getting rid of him so they had to fly away. When Mustafa arrived in the field he took a chair out of the hut which was just in the middle of the field and he sat down on it. After about half an hour he started to get bored because he didnt like sitting around doing nothing. He always wanted to keep busy and to help other people. He was useful for his uncle by taking care of the broad bean field but this was not enough for him. What else should he do? There were some books in the hut. He always thought that the best friends were books. You read them and you learn more and more things and improve your knowledge. He started reading one of the books. This was much better and he was not bored anymore.
After two hours Mustafa realized that an old man was coming towards him thorough the path in fields. There was a lamb with him. He sat down under a tree which was near the field. When Mustafa saw him sitting, he stood up, took his book back into the hut and left it there and went beside the old man.
Hello, sir. Where are you going? , he said to the old man.
I am going to the town to visit my son, he replied and continued I am taking this lamb as a present for my grandson. Last week they came to the village and stayed for a week and my grandson wanted me to give him a lamb as a present but I couldnt because that time the lambs were too little and I promised to give him one when they grow up. Now I want him to grow up this lamb. The most important thing is love in the world. A person who is lack of love looks like a dying tree that means he doesnt know what the love of nature or human means and he doesnt know the value of love. A lot of nationalities became enemies and as a result humanity suffered from this hatred. We must show love to people and teach other people how to love. Because love is a great feeling and it makes people very happy and lively. We should love everything and be loved by everybody, said the old man.
While he was talking, Mustafa was sitting down and listening to him very carefully. Now, it was his turn to talk.
Dear Sir, I get difficulty to understand why some people dont love their countries. I love my country very much and I am proud of being a member of it. How can people who do not love their countries learn to love it? And how can I improve my love for my country? What would you advice me? he said.
The enthusiasm of Mustafa surprised the old man because he was only 10 years old but he was really well informed, cultured and intelligent, but he was not satisfied with it, so he wanted to improve himself much more and he could ask questions bravely. How many of the children at his age would care about the love of homeland.
The old man smiled and said My son you havent told me what your name is. Mustafa replied, My name is Mustafa. The old man suggested him reading the biography of Namık KEMAL who was a poet and never hesitated to shout out that his love for his country facing lots of prevention. He suffered a lot but he never gave up serving his country.
Mustafa promised to read his poems much more carefully and asked the old man what happiness was according to him. Happiness is very different for everyone, said the old man and started talking about it.
Happiness is a reality and there is happiness in life and everybody has different forms of it. It is up to you whether to be happy without making others unhappy or not. You do not need money or big things to be happy. If you want, you can be happy when you see a butterfly flying or a flower blooming or people shaking hands. Anyway Mustafa I have to go because I have to be in the town before it gets dark. I will be very happy if I was able to teach you anything about love and happiness. Have a nice day, he said.
Mustafa said that he was so pleased to talk to him and it was really a useful conversation for him. After the old man left, Mustafa turned back to the hut and started thinking about what they had talked with the old man.
ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUĞU - 2
Mustafanın kız kardeşi Makbule rahatsızlandığı için çiftlikte kalmıştı. Bugün Mustafa tek başına bakla tarlasında bekçilik yapacaktı. Şu karga kovalama işinin pek bir zorluğu kalmamıştı. Bakla tarlasına gelmeye başladığı ilk günlerde kargalar Mustafanın ne derece zorlu bir rakip olduğunu anlamışlar ve onun uyguladığı yöntemi müthiş bir mücadele örneği göstermelerine karşın boşa çıkaramamışlar, çekilip gitmişlerdi. Mustafa sabah erkenden bakla tarlasına gelince tarlanın tam ortasında bulunan kulübenin önüne bir sandalye çıkarıp oturdu. Aradan yarım saat geçmeden canı sıkılmaya başladı. Böyle boş oturmak Ona göre değildi. O, bir şeylerle meşgul olsun, bir işe yarasın, faydalı olsun isterdi. Dayısının bakla tarlasında bekçilik yapmakla bir işe yarıyordu, faydalı oluyordu, fakat bunlar yeterli miydi? Hayır, yeterli değildi. Ne yapabilirdi? Kulübede birkaç tane ders kitabı vardı. Kitap en iyi arkadaştı. Okurdun, öğrenirdin, fikirlerin gelişirdi. Mustafa bir kitap alıp okumaya başladı. Böylesi çok daha iyiydi, hem artık canı da sıkılmıyordu.
Aradan iki saat geçmişti. Mustafa ilerdeki tarlaların arasındaki patika yoldan yaşlı bir adamın geldiğini gördü. Yaşlı adamın yanında bir kuzu vardı. Onun gelip tarlanın kenarındaki bir ağacın altına oturmasını fırsat bilen Mustafa yerinden kalktı, kitabı kulübeye bıraktı ve yaşlı adamın yanına gitti. Mustafa söze şöyle bir giriş yaptı: Merhaba dede, nereye böyle?
Yaşlı adam:
Yolcuyum ben evlat, kasabaya oğlumun yanına gidiyorum. Bu kuzuyu toruna hediye olarak götürüyorum. Geçen ay köye gelmişlerdi, bir hafta kaldılar. Torun kuzu diye tutturmuştu. Ben de, şimdi çok küçükler, biraz büyüsünler bir tane sana getiririm dediydim. Alsın kuzuyu besleyip büyütsün. Dünyada en önemli şey sevgidir. Sevgisiz kalmış bir insan kuru bir ağaca benzer. Zamanında onun kalbine sevgi tohumu ekilmemiştir, sevmek öğretilmemiştir. Bir bilinmezlik içinde bocalar durur. Yüzyıllardır süregelen anlamsız kargaşayı sevgi yoksunu insanlar çıkardılar. Toplumları birbirine düşman ettiler. Sonuçta bunun acısını insanlık çekti. İnsanlara sevgiyle yaklaşmalı, onların kalplerine sevgi tohumu ekmeliyiz. Sevmek çok güzel bir duygudur ve insanı hayata bağlar. Sevelim, sevilelim, hayatın tadına varalım.
Yaşlı adam konuşurken Mustafa oturmuş ve anlattıklarını ilgiyle dinlemişti. Şimdi söz hakkı Mustafanındı:
Dede, bazı insanlar nedense vatanlarını sevmiyorlar. Ben vatanımı çok seviyorum ve bu vatanın evladı olduğum için gurur duyuyorum. Şimdi vatanlarını sevmeyenler vatanını sevmeyi nasıl öğrenecek ve ben vatan sevgimi nasıl geliştirebilirim. Tavsiyelerin neler olacak?
Mustafa nın coşku dolu konuşması yaşlı adamı şaşırtmıştı. On yaşlarındaki bir çocuğun bu derece bilgili ve kültürlü olması, düşüncesini korkusuzca söyleyebilmesi, öğrendiklerini yeterli bulmaması, yeni bir şeyler daha öğrenmek için soru sorması akıl alır gibi değildi. Hani bu yaşlardaki kaç çocuğun aklına gelirdi vatan sevgisi?
Yaşlı adam düşüncelerinden sıyrılınca, gülümseyerek: Evlat, adını demedin bana, neydi adın? deyince Mustafa: Dede, benim adım Mustafa dedi. Bunun üzerine yaşlı adam: Sana tavsiyem Büyük Vatan Şairi Namık Kemal olacak. Namık Kemal, türlü engellemelere karşın vatanını çok sevdiğini haykırmaktan çekinmedi. Bu uğurda çok acı çekti, fakat hiçbir acı Onu vatanına hizmetten alıkoyamadı.
Mustafa:
Bundan sonra Namık Kemalin şiirlerini daha bir önem vererek okuyacağıma söz veriyorum. Dede, mutluluk nedir sence? Ben mutlu olmak insandan insana değişebilir diyorum dedi. Yaşlı adamın mutluluk hakkında söyledikleri şunlar oldu:
Mutluluk yaşamsal bir gerçektir yani yaşamda mutluluk vardır ve her insanın mutluluğu ayrıdır. Hakkın olan mutluluğu başkalarının mutluluğuna gölge düşürmeden istemek sana kalmıştır. Mutlu olmak için büyük şeyler istemek gerekmez. İnsan isterse bir kelebeğin uçuşunu görüp mutlu olabilir. Herneyse Mustafa yavaş yavaş kalkayım. Hava kararmadan kasabaya varmalıyım. Anlattıklarımın sana bir parça faydası olduysa ne mutlu bana. İyi günler dilerim.
Mustafa:
Ne demek dede, hem de çok faydası oldu. Ben de sana iyi günler dilerim. Yolun açık olsun dedi. Mustafa yaşlı adam gittikten sonra kulübeye döndü ve sandalyesine oturarak konuşulanları düşünmeye başladı.
Son düzenleme: